Regie: Maryam Moghadam, Behtash Sanaeeha
Met: Lili Farhadpour, Esmaeel Mehrabi
Land: Iran
Jaar: 2024
Lengte: 95 minuten
Originele taal: Perzisch, Nederlands ondertiteld

De film ging in wereldpremière op het Filmfestival van Berlijn waar de film een zeer positief onthaal kreeg van de pers en twee prijzen in de wacht sleepte. De filmmakers zelf konden de première niet bijwonen omdat zij van de Iraanse autoriteiten geen toestemming kregen om te reizen omdat de film door het Iraanse regime als controversieel wordt gezien.

Winnaar Prize of the Ecumenical Jury Berlin International Film Festival
Winnaar FIPRESCI Prize Berlin International Film Festival

Mahin (70) woont alleen in Teheran sinds haar man is overleden en haar dochter naar Europa is vertrokken. Na weer een middag thee te hebben gedronken met haar vriendinnen, besluit ze haar eenzame routine te doorbreken en nieuw leven in haar liefdesleven te blazen.

In haar zoektocht naar een vrijgezelle man keert ze terug naar plekken uit haar verleden en mijmert ze over de gelukkige jaren die ze in vrijheid heeft doorgebracht. Mahin hangt rond in in het park waar ze dapper een jonge vrouw te hulp schiet die in conflict is met de zedenpolitie vanwege een incorrect gedragen hoofddoek, in een chique koffieshop van het hotel, en uiteindelijk in een bescheiden
restaurant waar voedselbonnen voor gepensioneerden worden ingewisseld.
Daar ontmoet ze Faramarz, een bescheiden en vriendelijke alleenstaande man van haar leeftijd. Hij is taxichauffeur en veteraan en heeft net als Mahin een onafhankelijke geest: hij kreeg problemen met de autoriteiten omdat hij een muziekinstrument bespeelde in een bruiloftsband. Mahin stelt zich open voor een nieuwe romance en nodigt Faramarz uit in haar appartement om haar favoriete taart voor hem te bakken. Het wordt onverwachte, een onvergetelijke avond…

Behtash Sanaeeha: “ (…) nu mensen de straat op gaan voelen we ook als filmmakers een
verantwoordelijkheid om te strijden voor de waarheid.Om te zoeken naar de verhalen die in Iran niet verteld mogen worden, maar die toch verteld moeten worden.”

“… het resultaat teder en geestig” ★★★★ NRC

“Het is dit mengsel van gelatenheid, respect en empathie dat van MY FAVOURITE CAKE zo’n
uitzonderlijke, aangrijpende film maakt.” ★★★★ Volkskrant