Genre: Drama
Regie: Leonardo van Dijl
Met: Tessa Van den Broeck, Ruth Becquart, Koen De Bouw, Claire Bodson, Laurent Caron
Land: België, Zweden
Jaar: 2024
Lengte: 100 minuten 
Taal: Nederlands, Frans, Nederlands ondertiteld

Julie Zwijgt ging in wereldpremière tijdens het filmfestival van Cannes en won daar de Gan Foundation Award for Distribution en de SADC Award. De film was ook de Belgische Oscarinzending voor dit jaar. De Nederlandse première was tijdens het International Film Festival Rotterdam (IFFR) jl. Publiekscijfer: 8,2. Vrijdag 8 februari jl. is Julie Zwijgt op het Filmfestival van Oostende nog met vijf prijzen aan de haal
gegaan, waaronder die voor beste regie en scenario.

De veelgeprezen debuutfilm van Leonardo van Dijl toont een tennistalent op een cruciaal moment in haar carrière wanneer ze besluit te zwijgen als haar coach beschuldigd wordt van misbruik. Julie Zwijgt is een tactvol en meelevend misbruikdrama en verkiest scherpe observaties boven eenduidige antwoorden. Poëtisch en intens.

Julie is de sterspeler van een prestigieuze tennisacademie en haar lang gekoesterde droom om prof te worden lijkt eindelijk binnen handbereik. Maar de overambitieuze tiener draagt een pijnlijk geheim met zich mee. Wanneer er een onderzoek wordt ingesteld naar het gedrag van haar voormalige tenniscoach, komt Julie voor een dilemma te staan: zet ze haar carrière op het spel door haar verhaal te
doen of draagt ze in stilte de last van haar geheim? En als ze haar stilzwijgen doorbreekt, wat voor gevolgen heeft dat dan voor de carrière van haar coach? Julie, gespeeld door nieuwkomer Tessa Van den Broeck, zegt weinig, maar communiceert veel. Met een filmische precisie die Julies focus op de baan weerspiegelt, ontleedt de film haarscherp hoe ze in het geheim worstelt om zich staande te houden.

Een film vol stilte die spreekt. (ej)

“Julie Zwijgt is geen doorzichtige ‘boodschap film’, maar een empathische karakterstudie die
observaties boven duidelijke antwoorden verkiest.” ★★★★1/2 FilmTotaal

Regisseur Leonardo Van Dijl: “Ik vind het leuk om in mijn film verborgen hints te brengen.”

Interviewer Joëlle Lehrer: Je bent juist heel respectvol naar slachtoffers toe. De film laat zien dat
#MeToo geen eenvoudig verhaal is. Durven spreken over wat je hebt ervaren, vraagt veel tijd.
“Ik wilde ook de hoop laten zien van een hergeboorte. Als een ongezond persoon je leven verlaat,
wordt je leven beter. Ik wilde tennis afbeelden als zeg maar een meditatie, en niet als een metafoor
voor pijn. Julie voelt zich licht en gelukkig vanaf het moment dat ze op het tennisveld stapt.
In films worden meisjes die ambitie hebben op het eind van het verhaal vaak afgestraft.
Kijk bijvoorbeeld naar Black Swan. Ik weiger om een thema vanuit die hoek te belichten.
Het is een erg toxische manier om vrouwen in beeld te brengen. In mijn ogen gaat Julie juist weer
léven.”

Ad van de Donk – Cinema Islemunda